0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
745
Okunma
Ve en son unut demiştin bana
Dağlar üzerinden geçen yolları
Güneş onu takip eden ayı
Yeni doğan bebek annesini
Unutabilir mi?
Söyle şimdi bana
Ben nasıl unutayım seni
Kalbimde ince bir sızı
Bazen diyorum neden böyle bir yazı
İsyan etmemek elde değil
Sana son kez ’GEL’ dedim
Gel ruhumu okşa ve sonra yine git
Her gece odamda hayaletin geziniyor
Dokunmak istiyorum ona
Senin olmadığını bile bile
Yüzümü çevirip bakıyorum duvarlara
Ve yalnızlık dört duvar arasındaymış
Anladım zamanla
Yalnızlık, herkes çekip gidince
Kendi kendine söylenmek...
Yalnızlık, o kadar insan varken
Tek başına saf tutmak...
Yalnızlık, anlatacak o kadar derdin varken
Susmak...
Senden o kadar şey öğrendim ki
En önemlisi de sadece bu ikisi
Susmak ve Yalnızlık
