gelkendimi bir ağaca bağladım, ve bir urgan geçirdim yüreğime. sen beklediğim, sen özlediğim, sen, sen, sen, yaşadığım. bir gece vakti, zifiri bir gece, kalbime paslı hançeri sapladılar, kanarken yüreğim, sevdanın şah damarı paramparça, bedenimden akıp gidiyordu. artık rüzgarlarda getirmez oldu kokunu, gözlerini, saçlarını özledim. nefesini, sesini ve seni. kaç zaman geçtiyse ayrılık aramızdan, ömrümüzden geçti, ömrümüzü tüketerek. kim yaşıyor şimdi yarına dair? kim mutlu? kim? avaz avaz susuyorum, yokluğunun ayazına sarılarak. üşümek neyse de, ölüyorum. ölmem neyse de, sevdam ölüyor. sevdam ölmeden gel. gel. gel. ibrahim dalkılıç 01/09/2015 21:00 izmir |