Adam olmak diye yola çıkmak
kendini bir yıkımda bırakıp
ve durmadan yetirmek...
galiba
bu benim tarihim...
ve adsız olmak
ne garip ne garip içinde olana ulaşamamak.... yanındayken...
ama sonsuz... yakın....
ben yetirenim dedimya sıfırın içinde durgun ve sessiz...
bekleyen bir hiç boşluğunda....
yıpranmış acıların hüznünde
ve durmadan düşmek en dibe bu hiçliğin
artık yetmiyor bir yerde kelimeler
bir yığın hüzünle dolu yüreği anlatmada...
ah be gözüm ... ah be...
garip olmak
böyle birşey galiba....
durmak susmak birşey söyleyememek
ve içine ağlayıp ağlayıp genzine yanmak
bilemezsin sen bunun anlamını bilemezsin
dedimya yola çıkıp YOLCU olmaya kalkışmak
ama hiç ulaşamamak
ve ençok da bu anlatılmazın kardeşi bilesin....

ve ben hiç anlatamadım..... YOLCU.... olmayı..... hemde hiç...


YOLCU....