Gidiyorsun
yüreğim ellerinde
yolum yolunda
Ruh’um saçlarında
Gidiyorsun...

Kal desem tüm Zerrelerim adedince
Utanırım
Sen yine de kalsan ya bir kahve molası süresince
Olduğun her anı cennet olan bir kahve molası
Dağlar neşelenir yollar senle açılır
Ayrılanlar senle birleşir bir bilsen
Kalsan bu sürece...
Yaşlanmanın huzurunu
Gözlerinde yaşarım ya
Bu sürece...
Ömür ustune ömür biçilir bana
Bir bilsen..
Bu sürece..

Ve gidiyorsun ve gitmelisin..

Yolum ömrüm ardınca...
Gitme demek ne güç
Kal demek ne güç
Sanki bir görünmez el bağrımı değil
Ruh’umu kazıyor da kazıyor...
Bu derin sızı nedir böyle
Sarmış da sarmış dört bir yanımı..

Ya bu Gece bu genizde
göl göz yaşını duyan var mı 
Bu sessiz bu derin çığlığı
Bu çıldırtasıya
Bir şey yapamamanın verdiği
derin acıyı duyan var mı
Seni de vururlar ey acı diyen
şair ne de haklıymış...

Ya bunu anlatmaya çalışmanın hüznü..

Her biri birbirinden garip ya bu mısralar..

Susmanın yolu çok aydın oysa...

Seni çok seviyorum..
                   güle güle...
                       Ey İçim’in Cenneti...

...
      ....
           ... 
     

   .. ..   ..      yolcu... ...   ...

Şiir;
yirmiüçhaziranikibinyirmiüç..


*Olvido; unutuş...
Üstad Ahmet Muhip Dıranas’tan ödünç bir şiir başlığı.. Sevgi ve hürmetlerimle..