Ve Uyudum.. Düş... Yeniden...

Bir ömür üstüne bir ömür koyulabilir mi
Gece gündüz ay yıldız boyunca
bir Düş’ün peşindeyim ben
Çok uzun yoldan geldim
yüreğim bir savaşçının hüznüyle dolu
Aklıma her geldiğinde sen
nedense bahar oluyor
lakin  göç ediyor tüm yiğitler

Bir savaş meydanında kalakalıyorum
Yüzüm göğüm alnım
Sende yol alıyor
Uzaksın rüzgarlar kırlangıçlar kadar
bir çiy damlasında sabahın
Neden sonra tüm yeryüzü
aynı şarkıyı söylüyor
Bu hangi zamanın
hangi deryanın
yalnız kalmış hangi bilgenin
Düş/üdür böyle
Ruh’ uma.. Düş’en...

Sen var mıydın
güneşler sende mi doğuyordu
Yoksa tüm bu Düş benim miydi..
Sen çok eski bir diyarsın
ırmakların coşgun
dağların engin
insanların pak
Ben bu Düş’ü gördüm
Uzun uzun gördüm
Her gece yıldız boyunca..
Gördüm...
Samanyolu benim yüreğimden geçiyordu
Her gece yıldız boyunca

Ah aklım ah Ruh’um Ah yüreğim
Damla damla süzülüp geliyorsa
gözyaşı/kelimeler
vermiyor anlamını farkındayım
Sizde olanı
Sus’un..
Sağır edercesine
Sus’un..

Çok derin
çok yalnız
çok kimsesiz
bir Düş  
uluorta
orda
parıl parıl

Her gece yıldız boyunca
Samanyolu yüreğimde
Ben ise her gece sende
gözlerinin içinde Ruh’unda
ne desem eksik kalacak 
biliyorum..

Sen var mıydın

Bu bir Düş..
Her gece Düş/en
sağanak sağanak Ruh’uma

Seher vakti ilk ışıklarıyla günün
Kapanıyor bu gözler
Bu Düş...

Var mıydın sen

Bu imge
bu yol
bu engin derya
nerde

Var mıydın sen

Ve uyudum.. Düş... Yeniden...


Yolcu...
yirmialtımartikibinyirmiüç...
İstanbul..

(seneyidevriyesiDüş’ün)