Gecenin Öyküsü
Elimde bir kalem kucağımda bir defter,
Gözlerim devrilir camdan dışarıya, Gece çöktü buralara civardaki bulvarlardan kervan geçmez, Soğuk bir odada uyku nazlı bir âşıktır şimdi, Peşinden koştukça riyakârlaşır o da, Tüm gidenler gibi! Ben o sevgiliden tenha gecelerde anlarım ki, Artık bir sıhhatli nefes bir ömre bedeldir, Ve Bilirim ki ömürden giden vakit artık geriye dönmez, Gece çöktü hayâllere, kader yazgısında tevazu göstermez. Elimde bir kalem aklımda suâller, Bir kaç kat daha bilenmeli miyim bu vefasız ömrün soğuk tokatlarıyla? Oysa yirmi iki yıl saydım eline ben o acımasız kederlerin, Korkularım ruhuma külfettir göz pınarlarım düşsüzlük mahzeninde kuru, Parçalanan sevincim, eski bir sevdaya bedeldir şimdi, Gece çöktü vuslatlar sokağına, buralarda şimdi göz gözü görmez, Ne hasta meşk eder şifasıyla Ne kul ağlar duasıyla, Oysa çok adaklar adandı her dileğin davasına. Çile çöktü uykuların üstüne, saatler cömertlik etmez. Gözlerim takılır acılı gecenin semâsına, Ya yıldızlar sedasızdır ya bakışlarım sağır, Küçük saatlerin karanlık mavisinde yüzer gözlerim, Bir parça ışık görmek için inan ruhumda cinayet işleyeceğim! Gece çöktü gökkubbeye, bir ışıltıya aman vermez, Kayan yıldızlar görecek gözlere borçlu kalır, Dileklerinden uzağa düşerler şimdi. Çöker kışlar şu bîtap ömrün kalıntılarının üzerine, Ağlayamamak ruhun cezaevidir şimdi. İnfaza çevirir buz bakışlı adamlar, Bir yaşanmışlığı göremeyip devirirken gözlerini, Adımları uzaklaşır yankılanır koridorlarda, Karışır ayakkabıların türkülerine sabırsız ahizelerin ıslığı, Bakışlarım veda eder ağır ağır Oysa bir devânın sevdası uğrunadır ödenen bütün bedeller, Gece çöktü doğacak güneşlerin üzerine, İklim ketumdur, yürek hep kışta kalır, anılar hep yazdan vurur. Bir kaç defa daha sormak isterken aynı soruyu "ne zaman?" İsyan kaçamadan pınarlarından, İndirir kepenklerini göz bebekleri usul usul. Gece çöker içimin şehrini çöle döndürür, Öğrenir bu topal yanım ayazlarda yanmayı. Aksar gücüm tıkar ciğerimi vurgunların rayihası, Anlarım ki o gemiler vurulmuştur limanında, Geceler işler zihnimin duvarlarına içimdeki yası, Gözümün feri valizini toplar yavaştan, Evinde çiçekler açmaktan hüzünde bir diyara sürgündedir şimdi. Labarnas. Ece İslâmoğlu |