Kapılar Aralandı
Kapılar aralandı,
Yollara mı gidiyorsun? Mavzer ateşi sarmış da yüreğini, Kaçıyor,yılları kaçırıyorsun. Senin için yollara, Senin için mevsimlere büründüm Acılara, özlemlere ve sabredişe Ben senin için sebepsiz kaygılara büründüm, Senelere bölündüm, Kapılarım açık kaldı, Ev diye vardığım yabancı diyarlarda Adresler aradım çaresiz, Yollarını yalnız yürüdüğüm... Kanar mıydım bir daha gelseydi; Günlerime doğduğun ırak vakitler? Göçer miydim hapis aşkın karanlığında? Kim bilir, kim bilir Soru oldum cevap bulamadım, Bir sen cevap olamadın ya, Bir kez daha gözyaşlarına gömüldüm. Hatasızken bile hercai varsaydım kendimi, Sordum duvarlara sendeki beni, deli gibi ! Anlayacağın, Hatalara bile kendimi bürüdüm, Kıymetsizliğin de bu kadarı sevgili... Ya sen hiç düşündün mü, Değdi mi gözlerimi öldürüşüne ? Günümü gülüşümü toprağa bürüdüm. Bitmesem de biterdim çoktan, Anıların filmini dahi geri sarma iznim yok artık. Bitmese de biterdi kim olsa, Ümitleri göklerden yağdırıp Ardından cam kırıklarını göklerime fırlatıp Ruhumu kana bulatan sevgili, Kimde olsa Ölmese de ölürdü artık. Senin için, için için kanlara büründüm, Cevapsız yoksunlukta süründüm. Buydu demek. Kapılar yine aralandı, Yolların ardı suskun, Yolların sonu yolların başı, Aşkın kıblesi... Kapılar aralandı ve ben bu kez, Rüzgârlara büründüm. Aşk savruluyor sokaklara bak, Ve ben yine senli başladığım hiç bir şiirin sonunu getiremiyorum. S E N . Ece İslâmoğlu Resim Google Grafikler’den indirilmiştir. |
yurehınıze sahlık
saygıar hurmetler