RuhumaGökyüzüme ıssızlık düştüğü zaman Beni bana anlat o aynalarda Hatırlat şımarık sevişleri Utangaç yüzümün çizgilerini öperken Sarmaş dolaş Dokunamıyorum mutlu sabahların perdelerine Korkunç bakıyor gökyüzü Çirkinmis ellerim yüzüm çirkinmiş Suçluymuş gibi Göllerin dinginliğini ben bozmuşum Çocukları öldüren benmişim hani Korkunç esiyor rüzgar Açma penceremi. Benim bak içinde uyuyan yıllardır Yenilgilerinle diz çöküp Belinin kuytusunda filizlenen Gece lambasının eşliğinde Duvarlara hikayeler çizerken Tanrıları kızdırıp arkana saklanan Biliyorum hiç bilmek istemediğimi Biliyorum korkma Bir gitmek gelecek birgün Solmuş bir çiçek gibi kokunca bahar Üç yüz altmış beş günü devirip toprağa Yedinci saatinde tam da Gönlümü teslim edip temmuza Gitmek gelecek bir nilüfer yaprağına emanet bırakıp sırlarımı Yumup gözlerimi Bir gitmek Bağıra çağıra umutla İlk defa Ruhuma bir kitap yaz Kapağında sessiz harfler olsun. Yk |