KİRACIsen bitsin dedin de ben bitmedim mi? şimdi karşıma çıkıp unuttum dediğim mağrur duruşunla hesap kitap işine giriştin ki borçlu hep sendin hatırla ömür denen kendime has evimin odasında kiracıydın düzenli ödemelerine alıştırdın bozulan ne var ne yok tamir ettin ve ansızın kirayı ödemeden çekip gittin ben yoksu(n)lum o günden beri. hangi gönlün hüznünü giyindin kara bahtına söyle güneş doğmaz mı oralarda o yüzden mi örümcek ağı bağlamış bakışlarını tertemiz gönlüme diktin her yer toz duman kafanda dünden kalma sorular cevapları bende yok sorma. biz seninle kör bir kuyuya atılan taş gibiydik sonu meçhul üstümüz gözyaşı dolu. dört mevsim sana benzerdi bir zamanlar iklimi bozulmuş gözlerinden zamansız akan çiğ taneleri beni de sürüklerdi göğermiş umutlara tutunurdum son bir hamle ile ah nasıl da çabalardım düşmemek için ayağımın altındaki sandalyeye ilk tekme senden olurdu elim boğazımda ölmemeye direnişti bu nefesim nefesine karışırdı çözerdin düğüm olmuş yüreğinden beni. bak, sana hasret kalan dudaklarım matemde ne bekliyordun geride kalandan siyah cümleler dökülür ortalığa sevdam kara bir peçe yüzümün yaraladığın yerlerini örter halbuki neler ummuştum bilsen gözlerimde büyüyün sen kaplarken dünyamı bir çığ gibi üstüme düşmen ihtimal dahilinde bile değildi. off sorma yaşadığım günün arkasını karanlıklar yoruyor yarasalara sor en iyi onlar tanıyor beni asılı kalıyorum odamın camına bir zaman gözlerim görmüyor kulaklarım ayak sesini kaçırma telaşından zonkluyor bitmiyor bekleyişler bitmiyor ne zaman ödeyeceksin bedelini asıl sen onun cevabını ver. Ayvazım DENİZ |
Yaşadıkça görürüz.
Benzetmeler, şiir yine güzeldi Deniz.
tebrikler bu güzelliğe,
sevgimle..