BUGÜN GÜNLERDEN AYRILIKsay ki sen en büyüksün her yolun başında sen bense küçük bir kedi ayağına dolanan.. damların üstü yerim kimsesizim nankörüm belki de atalar yalan söyleyecek değil ya gözlerin gözlerime çakıldığında kaçtığım doğrudur hep ay’ın suçu böyle güzel parlamasa ben senin kurt adama dönüşeceğine inanmazdım belkide akıl fukarası bir çift sözdü sana olan ölümsüz zincirleri çözdü. say ki dünya senin sultanların sultanısın ben hareminde cariye gözdelere bin basar. sarayının en kuytu yerindeyim parmağımda zehir dolu yüzük her aldanışta bir yudum içtim alışkanlık değilmiş insanı öldüren dibini bulunca karanlığın perde demekmiş inadına rolleri kuşanıp en dramatik sahneyi bir solukta sunmakmış tökezlemeden arsızca gülmek arsızca ölmekmiş yaşamak. say ki beni sevmedin her sözün kainatın göbeğine takılan piercing parlıyor sen kıvrandıkça bense kolundaki döğme hani çıplak ağaç. bugün günlerden ayrılıksa otur dibime olmayan gölgeme sığın çıplağım her zamanki gibi yapraklarım döküleli çok oldu koca bir ovanın ortasında susuzluktan kuruyorum vur son kez baltanı gövdeme inlersem namerdim.. Ayvazım DENİZ |