Her sabah her gün aynı serçe
uğrar balkonuma
yağmur demez yaş demez
yaz demez kış demez
bahar demez
bazen laflaşırız
bazen barışırız
gönlüme kondu
elime konmasa bile
kuş olup uçasım gelir

an gelir
günler gelir geçer
bir tükenmişliğin içinde


ne güzel tatlı bir rüzgar
titriyor balkonlarda ki çamaşırlarda
püfür püfür yazın arka kapısında zaman

sonu başı belli olmayan
dipsiz bir kuyu gibi mavi gökyüzü
güneşin vurduğu dağların denizlerin
eteklerinde oynuyor çocuklar
şimdi bir kumru bakıyor açık duran kapıdan

ak pak
bir düş gibi
gükyüzünde uyuyor beyaz bulutlar
kırmızı çantalı bir geçiyor kadın yoldan
pembe yanaklı bir kız çocuğu
el ele tutuşmuş

elbisesi beyaz yaz günü
kelebekler gibi
küpür nakışlı danteladan
elinde su şişesi
kırmızı papuçları
bir elinde barbi
daha haberi yok dünyadan

Bakıyoruz yaza
Biz ona o bize

vakit geçmeyeyek mi
nasıl olsa nerede olsa
kimi gezmede tozmada
kimi evde bahçelerde
gam yemezdim
ayaklarımız deyseydi
biraz denize..


Nurten Ak Aygen
25.07.2015