BULANIK BİR DÜŞ!
Kul
Küçük dilini yutmuş Ses yok geceden Sonra uzun bir sessizlik Gelen sesi dinliyor uzaklardan Yıldız gülümsüyor Uçuyor sabahlara doğru Kıvılcım t/aşıyor Tenceredeki buhardan Sus her şey Güzel ve ıssız Gök çatlıyor Yarılıyor kederinden Düş çıçek açıyor Peygamber gülünde Bahçe kapısında ki Demir parmaklıklardan Sancılanıyor toprak Hazımsızlıklardan İçine aldığı zamansız Ölümlerden Küs yaşam çiçeği Çentik yemiş beynine Gidipte dönmediği Çıkmaz sokaklardan Gel dedi gece Aç kollarını Severim içinde Sen olmayan hüzünleri Ölüm çok yakında Ense kökünde Saf altın köstek sana Şu pamuk ipliği Gül!elle günle gelen Düğün bayram İçinden geçen fay hattı Silip süpürür beyninde ki depremleri .. Nurten Ak Aygen 20.07.2015 |
SAYGILARIMLA