İzmirli
İzmir gibiydi saçları
Uzanırdı sanki kordona saç uçları Güneşi toplamıştı bakışları Kızınca göz bebekleri şimşek çakardı Bir fiyakası vardı sanki karşıyakalı Atarlandı mı ateşe verirdi adeta ortalığı Bir off çekerdi derinden, oynardı dağlar yerinden Uçururdu sanki tüm martıları yüreğinden Otururduk kordonda yaz akşamları Devirirdik bir yetmişliği yanında tavşan kanı çayı Şarkılarımız çınlardı kordon boyunda Ulaşırdı sesimiz karşıyakaya kıyılarına Tutardı ince rakı bardağını Elleri narin, sanki güldalı parmak uçları Ama hep bir hüzün kirpiğinde takılı Sorsan söylemez, bulanıklaşırdı bakışları MıSRa |