göğüme ışıksın sen
hiç kimse yaralanmadı
hiç kimse kanamadı bir ben yaralandım bir ben kanadım bardaktan boşalırcasına yağan bir yağmur damlası gibi hiç kimse nefesi kesilircesine özlemedi hiç kimse uykusunda ölürcesine beklemedi bir ben özledim nefessiz kalarak bir ben öldüm uykusunda bir güvercin gibi ve biliyorsun ki sen ne kadar uzakta olursan ol bana yüreğimin içinde hissettiğim kadar yakınsın bana her yeni doğan bir sabahın seheri her gözlerini yuman günün karanlığı nefes aldığım süre güneş doğduğu vakit ve bir yıldızın parlaklığı kadar göğüme ışıksın sen hiç kimse yaşamadı hiç kimse gülümsemedi bir ben yaşadım bir ben güldüm gözlerinle karşılaştığım o ilk vakit ibrahim dalkılıç 10/07/2015 00:25 izmir |
Listeye düşmüyor adın ibrahim kardeş... Tekrar aldım, hayırlısıyla...
Bir ben özledim nefessiz kalarak...
Bir ben öldüm uykusunda güvercin gibi..
Şiirdi...
Tebrikler...