AŞK 'A DAİR
Aşk hecenin düştüğü son dem son noktasında elem
Derman yine sana yüzüm, avuçlarım dönük gökyüzüne Yağmurun ilk ve son damlasının kavuştuğu yer toprak Çal kapıyı utanma Ay yıldız Güneş Dilen bir camii avlusunda Zekât Sadaka Fitre Tarafımdan gönlüm teslim Param pulum olmasada Bir yıldız ektim içime Ay tohumları serptim İlişik bir gül Bir tebessüm Ses Ündü ünsüz bir yalnızlık gecesinde başlayan göçüm Öyle bakma bana Bilmem hangi yükün altında ezildi bedenim Yüreğim yüreğine dokundu gökkuşağında Gökkubbenin apak bulutları aldın koynuna ölümsüz Kuş kursağında kalan son arpa boynunda halka bir güvercinin Aşk sırma saçları tan yeri ağartısı Şafak sökümü zeytin dallarında Kıpırdayan tomurcuklar Ne varsa Ne varsa Ne varsa Kuma gömdüğüm ayak altında Yağmurlarla toprağa ektiğim Hüzün gözyaşlarında Gönlümün en hücra köşesinde duam Bir vatan Kılçıksız balık gibi temiz Nehirlerinde yıkanmış Denizlerde yatrırıldı kokmasın diye tuzlu denizlerin.. Büzüşmüş olan parmaklarımızın kırışıklarının katı çizgisinin içine kazınmış aşk.. Yaprakları kim engel olabilir sonbaharda sararıp dökülmesine Ve.. Rüzgarı kim susturabilir .. Dudağınızda yapışan ıslığa dilsiz çığlıklarım Ve.. Çiçekleri ya umutları giydirirken beyaz gelinliğini.. Kim engel olabilir ki baharda.. Her şey ne çok değişken değil mi? Ben içindeki boşluğu çocukken okşanmamış yüreğini şarkılarla dolduran şarkılarla avutan bir adam tanıyorum. Anne şevkati gibi seviyorum Yağmurlardaki hüzünler dolduruyor gözlerimi Aklımın yettiğince esti rüzgarlar Cirit atıyor eller memleket hasretimin içini.. Bu güneş Bu gökyüzü Bu toprak Ah! Yaz kokusu Akşam güneşi! Saçları düşen kristal çiğ Özsu gibi yeniden buluşuyor kanla Yaşamın çizgileri içinde Büzüşmüş parmakların belirliyor sonsuzluğa Siz kuşlardan daha iyi konuşuyorsunuz Çünkü ayağınız bir adamın Kalbi üzerine basıyor toprakta.. Nurten Ak Aygen 07.07.2015 |