Yanağında öpücüğümün izi kalmış..
Canım kazınıyor baktıkça..
Ağırbaşlı bir çileye boyun büküyorum…
Eskisi gibi değilim artık..
Biraz buruk, biraz küs, biraz sitemkar..
Dudaklarımı ısırıyorum, artık adın geçince..
Geriye dönüp sığınacağım bir kendim kaldım..
İyi kalpli günahları aydınlatan, gece lambası gibi..
Kendi yangınımda ışıldıyorum..
Öyle eksik, öyle hazin, öyle pamparça…
Biliyorum eski bir kadınım ben…
Yıllardır içinde yaşayacağı yüreği, bekleyen…

Gözlerinde gözlerimin yeşili kalmış..
Ben diye ne varsa gözlerinde…
Tut ki hepsi benim yokluğum..
Yalınlaştım bende kimsesizlikte…
Fotoğraflarıma kızgın güneşler vuruyor..
Yıpranmış ve yorgun bakan suretimle,
Ne kadar umarsızlığı oynasamda..
Düşlerimde yokladığım yalnızlıklar,
Acıyıp çarpıyor, parmaklarıma…
Ve avuç içlerimde isi kalmış..
Bir sensizlik bulaşıyor umutlarıma…

30/06/2105