İlk gözüme çarpan;

Yapısı gereği şiirde bir dize ya bir cümledir ya da alt dizelerde tamamlanacak olan bir cümlenin parçasıdır. Bir cümle olması halinde dize sonuna virgül değil nokta konulur. Ki bu da şiirin görselliği, estetiği ve anlatım kaygısı bakımından illa gerekmez. Ustaların noktalama işareti kullanmadan yazdığı pek çok güzel şiir olduğunu hatırlayın. Bir cümlenin parçası olması halinde ise her dizenin sonuna virgül koymak, bir yandan anlamı karmaşıklaştırır, söylemi zayıflatır, bir yandan da görselliği içinden çıkılmaz hale getirir. Eğer şiirde bölünmüş bir cümleden oluşan birden çok dize varsa, anlamı zayıflatmamak, söylem kaybının önüne geçmek amacıyla virgül kullanılabilir. Ama "bu dize bitti, cümle bitmedi, alt dize ya da dizelerde sürüyor" mantığıyla her dize sonuna virgül koyarsanız estetikten, içerikten ve okuma kolaylığından ödün vermiş olursunuz..

Şiir'in ismi dizelerin içinde geçerse ''eski'' /
Anlatı çok güçlü olmalı ya da anlamsal bir döngü olmalı ki gizemi ölmesin.

Serbest şiir değil de
Kafiye ölçüleriyle yazılsaydı daha iyi olurmuş.

Ne yeni,ne de eski diye bir şey var aslında.. İnsan kalbi,zamansızlığın merkezinde sema'da.. Ya da semah da.. Kadim olan eskimez.. Eskiyen herşey ise yenilenmeye mahkum.. Velev ki aşk dahi olsa.. Allah kadim olsun kalplerde..ki öyledir..

Selâm şiir..