ellerim karanlığın içinde seyrederken
tan yeri ışıklarını yeryüzüne düşürdü
canımı geceye astım yokluğunda
sen canımdın tenime
tenim tenime küstü

bahara gebe çiçekler gibi
bende sana gebe kaldım
denize sevdalı martı gibi sevdalandım sana
sen yoktun, ama ben sen’deydim
bu şiirim sana roza

yağmur yağıyor günlerdir
günlerdir sırılsıklam bu şehir
ağaçlar, yollar, binalar
kaç zaman, kaç asır ve kaç milat yok oldu bir bilsen
bir bilsen nasıl bir şiir gibi yüreğime seni dokudum
şiir dokudum sana gözyaşlarımdan roza

bir coğrafya’dayın roza
doğumun ve ölümün coğrafya’sın da
kimliksiz, dilsiz, vatansız
ve seni arıyorum
sanki sürgün’deyim roza

bu şiirim sana roza
bir çocuk düşün
hayalleri mavi
gülümsemesi mavi
yüreği mavi roza
ve vurulmuş, parçalanmış, asılmış
ve mahkum edilmiş
ve ölmüş roza
seni arıyorum
sen yoksun roza

ibrahim dalkılıç