biliyorsun ;

soyamadığımı üzerimden
düşüremediğimi s e n i...
hala beklediğimi o kapı eşiğinde ...

:(

üzerime giydiğim en siyah elbise senden hediye son gülüşümü nerde unuttuğumu bilmiyorum
ah sevgili,
en çok gülüşünü
en duygusal bakışını
en içten ağlayışını
ve
en gerçek sevdiğin zamanı çok özledim..

sen
yüreğime bir kör düğüm attın giderken
gönlümü en soğuk kışa teslim ederken,(sen)diye çığlığı beni aşan soluma acımadın ki
oysa bilirdin
gözlerim seni içer
yüreğim senden asla vazgeçmezdi
ne kadar dağınık bıraksan da beni içimdeki(aşk)ile toparladım seni

şimdi gel!
diyebileceğim bir yanım yok sana
öyle bir sürgüledin ki yüreğimi üzerimde ki ağırlığınca yıktın sen diye çağlayan hayallerimi
şimdi
ardından bıraktın tek bir satır yazı kaldı aklımda
(ona)öyle bir amin diyorum ki
arşın sıcaklığı bilir beni sevgili...



tükendim.. ve bittimm...!

lohusa döneminde bile, A ş k’ ın
hiç aramaktan vazgeçmedim seni ,
aşk kokan şiirlerimle


avuçlarımı sıkarak yazdığım şiirlerimi saklıyorum
bilseydin içindeki sızıyı
kaldırmazdın başını yerden


ah sızım
gayrisine bilinmez derdim


gel.......


aynı yerdeyim
hala karanlığım ..
hala çıplağım ...
hala ölü doğduğunu sanan , yaşayan bir ölüyüm ...


öyleyim işte..
elysam,
canda canım
uzun zamandır böyle dökülmedim işte...
öpüyorum yüreğinden
can..
sessizce..


tebrıkler çok