sen hiç....
boşlukta dolanan bakışlarınla
hayattan koparken tüm bağların
hasret ilikledin mi
iki yakasını birleştiremediğin
vuslata ?



geceden gün ışığına
saatler karabasan gibi çökerken üzerine
yarin sesini özlemenin acısıyla
savurdun mu gökyüzüne dilindeki keşkeleri ?
sessiz ahların sağırlığıyla
çığlığın dayanırken şehrin son ışıklarına
yutkunabildin mi ?



ünlemlerle anlatırken sevdanı
soru işaretleriyle son verilen hayallerinle
virgüller arasında dinlendirirken yorgun soluğunu
koyamadığın noktaya sıkıca sarılıp
ağlayarak
yalın ayak düştün mü yollara ?



gururun hıçkırıklarla boğulurken
avaz avaz susup
sevdanı ıspatlayacak uygun kelamları aradın mı
dizlerinin üzerinde ?




her gece masaya yatırdığın tozlu anılarla
yalnızlık batarken göğüs boşluğuna
dört yandan üzerine yıkılan duvarlar altında
isyanlarını yalancı tebessümlerle susturup
avucunda kestiğin saçlarınla
binlerce çocuk ağlattın mı
sızlayan genzinde ?



o , başkasının kollarındayken
kolların iki yanda bekleyerek öldün mü
kefen biçebildin mi anılara
toprak atabildin mi yaşananlara ?




sen hiç sevdin mi ?
söylesene şair !
sen hiç bensiz kaldın mı ?


Elysa