Sebep Eyy
...
Sen eyy p’üflenen cama billur bir nefes kuş olan çiçek sonra semazen lale en çokta gül hu hularla dönence ışık ışık eteklerinde firuze Ben eyy düşen kalkan telaşlı ürkek sancılı bekleyen emekleyen doğuma ramak kala son raddeden hemen önceki soluk ha doğdu ha doğacak Biz eyy yollarda raylarda patikalarda giden gelen gece gündüz oturan kalkan uyuyan uyanan uzaklaşan ulaşan susan sonra konuşan baş yastığı hüzün pencere kenarı hayat ufka dalan ne yollara koyulan nede yolda kalan nasılda uzak yakın hasret vuslat olan Sen eyy şimdi el eyle gel eyle dikenimi gül zehrimi bal eyle yarım asırdır yorgunum bitkinliğimi zay eyle muradım vird olmak mürşide kararımı kutlu gör maaksadımı kabul eyle Ben eyy sen eyy biz eyy sebep eyy nişve eyy keder eyy kader eyy ... Yunus ça |