YETER Kİ DÜŞME GÖNÜL GÖZÜNDEN
Ne zaman bitecek bu hüsran
Gülmeyi unuttum kalbim viran Gitmiyor aklımın ucundan biran Mor sümbüllü bağlar bahçeler Gözümde tütüyor gençliğin izi Bilmedik vaktinde kıymetinizi Taşa vursanda dövsen dizini Arama gelmez o eski günler Nihayetsiz ömrümüzü harcadık Kalıp bir yerlerde duramadık Kim duruyordı ki sözüne sadık Beklemekle ömür köle gibi geçti İki çift güzel söze neler vermezdik Gülmedi kader bir gün görmedik Ser veripte gönülden sır vermedik Anılarla yaşamak düştü bize daim Dünya dönüyor işliyor saat Kimseye vermedim hiç bir vaat Yazıp buruşturup attığın kağıt Ağaçtı bir zaman bağda bahçede Hatırda gönülde vefa arama Dokunma kanayan yarama Kapıldık geldik bir vefasıza Ne yapsanda hatır gönül bilmiyor Hoş gelir uzaktan davulun sesi Öz ağlatırsa ağlatır gönül gözünü Yakınlar uzaktır uzaklar yakın Yeterki düşme gönül gözünden Şiir Dostlarımın Mübarek Kandiliniz Kutlu Olsun!! Cümlemize hayırlı günler... Nurten Ak Aygen 01.06.2015 |
Merhaba,
"gönül gözü" şiire uymuş bu güzel bağdaştırma.
Teşekkür ederim saygılar.