adresine teslim edilemeyen mektuplar gibiyim
yazanın yüreğini ortaya koyduğu...
ama zarfını hiç kimsenin açmadığı, mektuplar gibiyim

o mektuplar gibi sahipsiz
o mektuplar gibi ıssızım

sensizliğin gürültüsünde uyurken sevdam
senden bana kabul olmayacak dualar, birde yaralı şiirler kalmış

şiirlerde saklıymışın
şiirlerde hissettim tenini
kelimelerin buğusunda, sarıldım sana sımsıkı
imgelerin kuytusunda öptüm seni

yasak mutluluklar da aramışım seni boşu boşuna...

ne çok isterdim tıpkı şiirlerdeki gibi, seni sevmeyi
cam çerçeve indiren bir fırtına gibi, senin saçlarında esmeyi
gururla göğsümü geripte seni sevdiğimi söylemeyi
yapamadım, bu dünyanın kurallarına yenik düştüm
senin için mabetlerde yakarırken Allaha
ne sevdiğimi söyleyebildim
nede bir resmini asabildim odamın duvarına

bir uçurumun kıyısındaydım bir sonraki adımda düşecektim
bu aşkı kendime bile itiraf edemezken sana nasıl diyecektim
kıyamet kopacaktı seni sevdiğimi söyleyince
galibi olmayan bir savaştı bu…
herkes ölecekti, ben bu savaşı kaybedince

sendin kayıp hazineye ulaşılan, gizli geçit
sendin o çözülmeyen şifre
gayri meşru bir bebek gibi gizli saklı büyütüm seni içimde
hiç mi hissetmedin
nasıl özlemle sarılırdım nasıl pervaneydim peşinde
lahit bir kitabeye kazınmış çivi yazısı gibi
seni kazıdım şiirlerime

bir yüz görümlüğü görsem, dünyalar benim olurdu
kendini görmek için
hiç mi bakmadın gözlerime

omuzdan aşağı süzülen ipek bir gecelik gibi
sana çözülürdü şiirimin düğmeleri
hiç mi okumadın
ben hep seni yazdım şiirlerime.