Martılar uçuşuyordu,
Seninle sevgimizi paylaşırken deniz kenarında
Akşam güneşi eşlik ediyordu,
Ilık yakamoz ışıklarıyla masamıza!
Son yudumu alırken, elveda diyeceğimizi,
Aklımın ucundan bile geçirmemiştim…

Neden girdin zalim benim kanıma?
Neden?
Düşünmedin mi hiç?
Bu aşk girdabında boğulup,
Geceleri kâbuslara gem vurup,
Uykularım firari küf kokulu dört duvara anlatacağımı.

Hesabımda yoktu, ayrılık rüzgârları
Bir sadaka dahi olsa bir nebze katkı dedim,
Hep dua ile yalvardım lütuflarımda.
Ama ben şuna inandırmışım kendimi,
Sevinçlerimi hep hüsrana uğratmışlar.
Yaşadığım süre içinde gördüm sonunda.

Kim bilir sende düşünmeden kader demişsindir,
Gördüm bunu gizemli bakışlarında.
Bu kadar mı çok sevmişim seni?
Bu kadar mı çok?
Avutamıyorum şu deli gönlümü, susturamıyorum yüreğimi,
Saatler yalnızlığımı sen geçiyor o deniz kenarında.

Yağmur eşlik ediyor gözyaşlarıma,
Buram buram kokan toprağa,
Masamda şimdi tek başıma sensiz yalnızlığı içiyorum.
Başlamadan biten AŞK’ ın şerefine, savuruyorum efkârlarımı
Martıların kanatlarına takılmış ve yine,
Tekrar tekrar dalıp denize
Bir balık almak için sorti yapan martıların ümitleri ve çırpınışlarına...

Ayşe Ortan