durgun bir ırmak akıyor bizim için
tekrar eder gibi değil
yalnızlığın büyüsü büyülü olan
düşünüyorum
neden yarasaların kanatları suya değmez
veya korku kırlangıçların tedirginliğidir

bilmiyorum ıslak taş ıslak hayal birbirine girip
cevapsız sualler ediniyor şimdi
anın içi hemen geçecek gibi
gözlerimi yumuyorum
başım dönüyor ya da bu dünyanın sahibi
rastgele taşlar savuruyor ırmağa

ne kadar uzaklaşmak istesek bile
havanın feryadını duyuyoruz yakamızda
nefes almak bir yana
bilen varsa söylesin
kanat açsak azarlıyor gökyüzü

acılar sahipsiz kuyruğunu sallıyor
bugün dün şimdi tamam
bir yarınlar açmıyor gülen yüzünü
ayyaş kediler denize yalvarıyor
rüzgarların sakladığı bir şey var

sahipsiz aklın cürmü tüketiyor sevgiyi
söz artık kumlarda sevgili git gel
ay ışığı basıyor kuduran gölgeleri
renk vermiyor geceler dolu dizgin ufuklarda.