Sihirbaz Şapkalı Kalbim
ölesiye yorgun sıkıcı çabuk
çatılar merdivensiz olurdu yeniden bakıp yerden kendime sanılır ki rüzgar parmaklıdır his bir taşın sırtı kabuk bağlar sözün sayrısı gidenlerin gerisi kalanların hiç bir şey bilmediği karanlığın tatlı uykusu öyle veya böyle ne olsun içim dolu dedikçe hayatın üşengeç kapağı açılır beyaz tavşanlar beyaz güvercinler taklalar yeryüzünün ikiye büründüğü içi boş sihirbaz şapkalı kalbim anlıyorum sevgiydi sevgiden beter sonu gelmeyecekmiş gibi uzayan ellerimin kısa kalan çaresizliği ağaçlar köklerini saldıkça suya bilmem deniz mi olsam tırmanıyor duvarlara yeşil okçular ya göğsü kırmızı nar çiçeği huzurlu ya papatya arzusuyla kaybolduğum ölüm ötesi yok biliyorum. |
yoktur ötesi biliriz...
berisi ise şiir
..
selam ile