Ayrılık büyürkendüğmeleri yalnızlığa iliklenen yüreğin söküğünden örülü hırkayı giydim sesini kıstım rüzgarın yağmuru okşadım saçımın tellerine sakladım kederleri el bebek gül bebek büyüttüm özenle hasreti zaman zarfını atarken sarı benizli eylülün kapısına acıları sevip okşadım yorgun gözyaşlarım sarkıta dönüştü esneyen geceyi uyutmadım küflü şiirlerle avuttum sağır bir mısraya dizdim kan kaybeden sözlerimi dilek kipimi buruşturup attım ayrılık hücrelerimde büyüyüp devasa oldu can dostu ölüm bile korktu… AA |
Defalarca okuma arzusu veriyor şiir.
Bu kadar mı muhteşem yazılır ?
Candan kutluyorum sevgili şairem.
Sevgimle...