İçsel yolculuk-arzın kalbine sızan ışık usulca ak avuçlarıma- bir gölge süzülür ayrılığın kapısından ardında soğumaya yüz tutan anılar ve soluksuz sağanaklar bir yaprak tereddütlü, dalında düşmekle kalmak arasında bocalarken kaybolurum gözlerinin yıldız ormanında yılların silemediği izler yalnızlığın boy aynasında kendimi bulurum hunt tablosunda kolsuz kapıda elimde fener içerden gelecek bir ses bir ışık beklerim zamanın dışına savrulan toz bulutuyum trans halinde sarsılırken ruhum sallanan saate odaklanırım hipnozun derinliğinde ne yol kalır ne de yön hadi! çocukluğuna geri dön geri dön dön! Aslı Aydın |
seven gönülere bıraktıgı iz
hafızalardan uzun süre gitmeyecek