Acımtırak, lacivert bir vedadır hüzün.
Çığlıklarlarıyla kuşları uğurluyan sonbahardır her yürekte.
Konuşan ağız, titreyen ses yapışır boğazına nefesini kesen iki düşman el gibi.
Çamura batmıştır cümlelerin ve vites değiştirdikçe çamura bulanır yüzün.

Ki... hüzün kişiye özeldir
Satılamaz, kiralanamaz...
Sessizce yaşanır, kabul görmesi epey bir zamandır...

Biri hunharca kırmıştır güvenle teslim ettiğin umudunu...
Kurban etmişsindir bakir yüreğini.
Sindirilmiştir kanın iki yüzü fulü bir bedenin hücrelerinde.
Titreyerek kabul edersin cümlelerini boğanı...

Geceye teslim cılız bir mumun ışığında.
Vedası daha bir titrek olur çarpıp kaybolan aydınlığının.
Artık özgürdür geceye karışır senden kopan parçalar.
Ne sen bilirsin kaybolanı ne de gece

Dünde kayıp bugünde yarım kalmışsındır...