1
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
210
Okunma
Yıldızları, en uzak bilinmeyeni arar insan.
Ulaşılamayacak olana hayranlık duyar.
Yani başında olanı görmez, görse de ona aittir ilgilenmez.
Saksıdaki çiçeği yıldızlar açar bir bardak su vermez.
Onlarca ayakkabısı, hırkası vardır olmayana sevdalanır.
Olanı korumak, gözetmek bir yana hep azaltır.
Bundan olsa gerek insanın açlığını yalnızca toprak örter.
Açlığı belki de her gün kendinden eksilen ve artan olanadır.
Bir kum saati gibi ömrümüzden akan ömrümüzü tamamlar.
Kaybettiklerimiz en büyük özlemlerimiz.
Ya yani basimizdaki yıldız çiçeklerimiz.
Bir bardak su kadar yok mu muhabbetimiz.
5.0
100% (7)
Cevap Yaz