"falcılar bile şaşkın falımda sen çıktın diye"



derin...
çok derindesin.

bir duanın içine girmeyecek kadar günah
dört kitabın birinde bile sevab değilsin

vahşi bitkiler gibi içimde nasıl böyle kök saldın?
böyle sessiz sedasız, ne ara gönlüme taht kurdun?
kabul olmayacak bir duasın!
ben sana nasıl amin dedim?
dokunulması yasak bir meyveydin
cennetten kovulmak pahasına, seni nasıl sevdim?

kuş sütü sofraları elinin tersiyle iten ben
neden senin zeytin tanesi gözlerini, ekmeğime katık ettim?
ardınadek açılmış kapılardan girmeyen ben
neden kapında el etek öpüp, güzelliğine yüz sürdüm?
onca güzel kadına dönüp bakmayan ben
neden seni böyle sevip, kendime bile ihanet ettim?

içimde sen
içimde cehennem
kıyametler kopuyor, bir şey gelmiyor elimden
seni içime nasıl üflediyse İsrafi,l
söküp alsın artık yüreğimden.

lut kavmi nasıl yandı ise Sadomda Gamoroda öyle yanıyorum
Musanın asası ile, Kızıldenizin nasıl yarıldığını..
dağların, Ferhatın külüngü ile nasıl delindiğini…
aşk için, kılımı kıpırdatmam derken
aşk için neden ölündüğünü…
şimdi daha iyi anlıyorum.

belki ben fazla büyütüyorum seni…
belki gözlerin o kadarda güzel değil!
belki avutamaz dudakların, sussuz dudaklarımı
sana sarılmasam, kahkahanı duymasam, yok saysam o minik ellerini…
haa birde saçların varya; ahh o saçların!
akmasa omuzlarından aşağı şelale gibi…
belki bu kadar sevmez, unutur giderim seni!

kahretsin,inkar etmek faydasız
öyle güzelsinki!
yüreğimi yerle bir etmeye bir bakışın yetiyor.
bir yüz görümlüğü görsem, dünyalar benim oluyor
birde sarılıyorsunya sımsıkı…
içimin denizleri kuduruyor.

tersine akan nehirler gibi, seni unutmaya çalışıyorum
sana giden gemileri bir bir yaktım!
seni unutsun diye, her öğün kalbimi kırbaçlıyorum!
hobiler buldum kendime…
balkonumda saksılara çiçek dikiyorum

unutacağım elbet!
hangi yara varki, zamanla iyileşmez.
hangi acı varki, zamanla geçmez.
ve…
İsrafil bir kez daha üflüyor sur’una!
a ş k s a k s ı d a y e t i ş m e z…
a ş k s a k s ı d a y e t i ş m e z…