24 - Kırk Yıl Sonra / Miyeser. “-belki bilisindir belki de bilmezsin ya(hu)t da unudmuşundur sanırım.. emme ben hiş bi zaman unutmadım bizimo(ğ)lan” .. Halilce dedemin çobanıykana o şerefsiz, dutmuş emmimin garısını gaçırmış, yengem esger garısı o zamannar.. yeddi sene olmuş gedeli.. bi taha ün-ses yog isan “ekmek yediği gaba” sıçar mı elinden ekmek yediğin garıya yan bakılı mı emme böyle şeyler oluyomuş demek başına gelmeyen ne bilsin Allah can düşmanıma gösdermesin o zamannar atda da, itde de, keramet varıdı atda da avratda da bi asalet varıdı kimin aklına geli(r) evinden yallanan köpek namısına yan baksın hı? emme akla gelmeyen başa geliyomuş Allahın onaracağı, emmiceğizim esgerdeymiş; emme esgerde ğaldı emme bu durumları duyuncaklayın yes etdi aldı başını ğetdi, orasını Allah bili(r) ne fakıt getti öte yanna kaş sene oldu bilen mi var bobam yatalak, ben beş altı yaşlarında emme var emme yoğun emme Miyeser gellebam da yedi köyün bi(r) gözeli hani ta öyle gabadayıydı bu şerefsizler üç ağaları bi(r) de kendi zopalaya döğe-çarpa guşağındaki altınnarı tolun kapı arkasına gömüp üsdünü sıvayollar bi ğözel de aşırıvırıyollar Akşe(h)er yüzüne adı belli çoban değil miydi.. variyeti olsa el gapısına çoban mı dururdu bi de hinciki hallarına bak.. Sarı Ağalar öyleynen ağğa olmuşlar işdee evel-evelden beri baya bildiğin onun bunun çobanıykana "ağa" deye nam saldılar goca Gaziri’ye dedem hankı birine yansın, üsdüne üstlük bobam da esgerden yatalak dönmemiş mi ağzı var dili yok.. gambır-gambır üsdüne gari gaymakam geliyo(r) göya sulf ediyo n(ih)ayet Imız emmimin o(ğ)luna onnar da bi gız verdiler gerçi hani içimiz de almadı getti “sarı ğelin”i emme zavallının ne suçu-günahı varıdı o Sarı Ğelin de yandı, Imız emmim de Imız emmimin Melit de bobacağzım daa merem olduuu günden güne dertlere gardı, gözümüzün öğünde eridi ğetdi senin annaca(ğı)n yüzümüz bi(r) taha gülmedi getdi vesselam hele de hele Halilce dedemin o gizli gizli ağlamalarını görüp de bilince var yaa.. Sarılara bi kinnenirdim kii.. sorma elime ğeşseler ümükleri sıkıp hora atıvracan ipe dizip sallandıracan.. assalar cellatları olmaya hazırın dünden.. bi(r) de durduk yerde.. Allahın işi; olacak ya! emmi oğlu Melit’i de gayınçısı Deli Hasan öldürünce barabar zılla kinlendik Sarı cavırlara bi mükellef ben galdım gosgoca sülalede başdutar! gopil bi çocuk yaşımda iki sülalenin arası da düzelmedi sülalemiz eselmedi getdi bi taha ne erezillikler, ne erezilleeer; ebeceğzim ıramatlıg zabbahlara gadak merdimenin başında beklerdi sorsan “uyku dutmadı” yalan valla.. “esgerden gelcek emmimi bekleyo”du, sonura sonra belki anamı da alı(r)-ğaçarlar deye, içi gakıyo(r)du.. zavallının belki kim bili(r) orasını Allah bili(r).. ha gerşi anam da cevval, diktator, cesurudu başımı dizine gor, köpeğ uykusunda ğibi uyur-uyanırın, anacağzım başımı ovşar durudu |