ANLARSIN“hiç bir silgi, geri vermiyor sildiklerini” bazen buğulu bir camın arkasında kalır hayat! topraktan gelinip, topraga gidilen bu yolculukta ölüm gerçeğinin yanında, yaşamın koca bir yalan olduğunu anlarsın. bir çocuğun gözlerindeki o mutluluk ışığını görünce bir annenin çocuğu için, neden feda olduğunu anlarsın. yağmurun neden ağladığını, sırılsıklam aşık olunca anlarsın. hayallerin ağır gelir uğur böceğinin kanadına kirpiklerin ıslanır gözyaşın yanağından süzülür o an ağlatmanın değil, asıl maharetin güldürmek olduğunu anlarsın. kendinden vazgeçip başkaları için yaşamaya başlayınca zamanın ömrüne açtığı yaralara alışınca bu karanlık ormanda, tek başına bir ağaç gibi yaşlanınca çevrendeki kalabalık sürüye rağmen… aslında yapayalnız olduğunu anlarsın. en çok sevdiğin, en zayıf yerinde vurur sessiz çığlıklarını, en yakının bile duymaz canımdan can dediğin, yıldızlar kadar uzak kalır öyle günlerin olurki… uçurumun derinliğini, uçuruma düşmeden anlarsın sevilmenin değil, sevmenin ölümsüz olduğunu hiçbir karşılık gözetmeden sevince anlarsın. küçük bir rüzgarla bütün kapılar yüzüne kapanır gitmez sandığın, vedasız çekip gider işte o an… aşk deyince neden susulduğunu anlarsın. |