YAKALANMIŞKEN RÜZGARA...
Ne de olsa hükümsüz zamanın
Hükme dair nakşettiği her bir nakaratın son dizesiyiz. Külliyen yalan olsa da hala inanmak aşka ve umuda. Rencide edilesi o mefhum adına benlik denen Ve uzağında iken tüm imgelerin. Hapsolmak ise ne kadar mubah olmasa da Kilidi ömrün sadece O’nun nezdinde. Ne tümleyen ne sona erdiren Bir rivayetin son bekçileri Nöbette bir ömür Sus pus yeri geldi mi, Hangi makamda çalarsa çalsın o şarkı. Kâh bugün kâh yarın Adı sevda ne de olsa; Hele ki düşmüşsen bir kez Vay haline. Eşkâli emsalsiz bir ömrün kıyısı Sevdası bitimsiz yârin kalp ağrısı Sor yedi düvele var mıdır bu derdin dermanı . İnanmak sevgiye yoldaş Sevgi ruha, Hele ki ömür; Hoş bir mizansen Yakalanmışken rüzgâra Kaydı kuydu yok ki hayallerin Varsın kalsın en derinde gizli saklı. |