Sokak Canlıları
Kulübesi, maması yok
Onlar sokak canlıları Pazarı yok, cuması yok Onlar sokak canlıları Hallerini kimse sormaz Yarınlara hayal kurmaz “Bakanlar” onları görmez Onlar sokak canlıları Envanteri, sayısı yok Derin abi, dayısı yok Birbirine kuyusu yok Onlar sokak canlıları Çöplükten gelir payları Bilinmez ömür ayları Köprü altı sarayları Onlar sokak canlıları Mala mülke tamahsızlar Melek kadar günahsızlar Akşam/sızlar, sabah/sızlar Onlar sokak canlıları Haftası yok, günleri yok El gördülük, dinleri yok Husumeti, kinleri yok Onlar sokak canlıları Meyletmezler aşka, meşke Yaşarlar demeden keşke Dinimizde yeri başka Onlar sokak canlıları Gelmediler Ay’dan, Mars’tan Anlamazlar şöhret, hırstan Uzaktırlar ihtirastan Onlar sokak canlıları Kedi, köpek, martıdırlar Dünyamızda artıdırlar Var olmanın şartıdırlar Onlar sokak canlıları Kimini zabıta vurur Kimisi açlıktan erir Şanslıları devlet görür Onlar sokak canlıları İlgi göstersen kazara Unutmaz konsa mezara Sadakatte bir numara Onlar sokak canlıları Bizi bizden iyi anlar Delibal’da heyecanlar Bunlar bizden biri canlar Onlar sokak canlıları Celil ÇINKIR - DELİBAL |
Onlar sokak canlıları
Hece şiirlerini okumayı çok sevsem de elim
serbeste gider hep o özlemi değerli kalemlerin hece şiirlerinde gidermek çok güzel.
O sokak çocukları nasıl sevgi doludur nasıl dosttur nasıl gözlerimizin içine bakarlar.
Bir yudum su bir lokma ekmek verdiğimizde bizlere nasıl sadık kalıyorlar ve biz seslilere ders verir gibiler.yüreğinize sağlık şair kaleminiz hiç bitmesin...
Saygımla...