Sn. Güleser YORULMAZ’ın “Kuzum” isimli şiirine naziredir.

KUZUM

Bir gün uyanırsın bu köhne düşten
Ömrün taze bahar kış değil kuzum
Kendine gelince geçer iş işten
Yüreğin aklına eş değil kuzum

Dokuz ay karnımda taşıdım seni
Kaşını yıkarak harcama beni
Bencilliğin yoktur dini imanı
Boynumu büküşün hoş değil kuzum

Hayata direndim tırnak diş ile
Başın dara düştü uçtum kuş ile
Gezdirme bağrımda kara taş ile
Haram bize helal aş değil kuzum

Kanımız da asil bir maya akar
Ne dilendik nede umduk bir çıkar
Senin kıvılcımın dünyamı yakar
Beni gül öldürür taş değil kuzum

Vakti değil ecel takma peşime
Ellerinle kefen sarma döşüme
Öfkelenip geçme tetik başına
Avladığın ANAN kuş değil kuzum

Güleser cihanı alt üst eyledi
Yaşından çok çile yolu boyladı
Sayısız şakiyi dağa hayladı
Bu gönül, bu kafa, boş değil kuzum

Güleser YORULMAZ

Boyut değiştirmiş gerçekler sende
İki kere iki beş değil yavrum
İnanmam imkânsız yemin etsen de
Yaptıkların doğru iş değil yavrum

Akşam sularının tadı kaçalı
İnciler yerine zehir saçalı
Benimle aranı açtın açalı
Yaşattığın kâbus, düş değil yavrum

Ellerimin hakkı elden çıkarken
Kınalı sesime kulak tıkarken
Ruhumun feryadı arşı yıkarken
İnlettiğin bir tek döş değil yavrum

Verince lâ sesi hüzün şöleni
Ben oldum sayende gam rekortmeni
La havle çekerken görseydin beni
Sıktırdığın sade diş değil yavrum

Sananlar sansınlar beni hovarda
Kol kanat düşlerken, kalınca darda
Gecenin bir vakti kaldırımlarda
Sızıp kalan BABAN, keş değil yavrum

Çıkar mı bu işler Delibal düze
Gerilim zirvede, gelsek göz göze
Diş geçir aklına, dalınca yüze
Akıttığım kandır, yaş değil yavrum

Celil ÇINKIR – DELİBAL