dokundum
ellerim geçti içine
zıplayan çocukların kare içinde ayakları
mor bir sakal gülümsemesi olabilir mi
aynı anda arkamızı süsleyen duygunun rüzgarlı fısıltısı

hastalar hekim ve telaşeli bir kapı
pencerelerden saksılar uçuruldu göğe
iyi olacaksınız iyi gelecek
gerildikçe rüzgarın diliyle söylenen perde
baharların damarlarınızda yürümesi
iyi gelecek hepinize

susmuyor
odayı odaya bağlayan koridorda balonlar
yara tutmuş kalp kırıklarının iki yüzlü sancısı
kaçıyor çırpındıkça daha yükseğe
neden orada kalır ve karşı yolun ilerisinde
bir pasajda gülümseyen onca insan seni duymamazlıktan gelir

iki yanı boş bir aynada
azıcık doğrulup su içiyormuş gibi
bir ara kirpiklerini kaldırıp gözlerime değdi
ıslak oldu yağmur sonrası huzur içinde
azıcık uyuyabilir miyim dedi.