Umut YatalakGüneşe söyleyin dünlerim ıslak Yaksın andaçları kavursun bugün Cüzdanımda birçok hatıram ölgün Tıka basa dolu yalnızlık çıplak Çürüyen yaprağın dilinde bozlak Tufan ortasında kaldı sadağım Kara bulutlardan öper dudağım Bahçede güllerim kökünden cavlak Güneşe söyleyin görünmez kavlak Kapansa kirpiğim okyanus yüzüm Hacminden ağırdı taşımaz gözüm Dağlanır yüreğim bakışım ağlak Yabanıl günlerin dümeni avlak Sel aldı baharı düşlerim yetim Kayıp mevsimlerim çöllere teslim Seyir defterinin rotası muğlak Güneşe söyleyin dinlemez anlak Koşuyor anılar hafızam dargın Akan yarasını sarmaktan yorgun İnleyen feryadım işitmez kulak Tan yerinde alaz ay yüzü ablak Gecenin bağrında boranın karın Dağlara dik asın kurusun yarın Omurunda kırık umut yatalak Songül Bulut |
biz çıkmayan candan umut kesilmezmiş desek de yatalaktan da pek bir hayır beklememeliyiz...
Tebrik ederim şairem...
Selam ve sevgiler...