GİTME KAL GÖNÜL YOLCUMÇıkmaz sokaklar gibi karşıma çıkıverdin Hiç düşünmeden sana bağlandım gönül yolcum Öyle masum sevdaydın yüreğe akıverdin Lal oldu ağzım dilim dağlandım gönül yolcum Sen anlat ben dinleyim ama dürüstçe olsun Kalbine hükmedeyim içim sevinçle dolsun Biliyorum önümden gelip geçen bir yolsun Gideceğin anlayıp zorlandım gönül yolcum Gitme kal demeyi de sana ne çok isterdim Bağlandığımı söyler hep kalmanı dilerdim Gizleyip sakladığın göz yaşını silerdim Senin kadar bende çok horlandım gönül yolcum Kanım kaynadı sana ne olur acı bana Beraber dertleşelim kal benimle yan yana İnan sende seversin kıyma bu tatlı cana Giderken vedalaşma darlandım gönül yolcum NESRİN ÖNEM DEMİR 25 02 2015 |
Hesapsız kitapsız içini döken bir çocuğun yakarışı gibi.
Kırılan kalbini kendi kendine anlatışı gibi...
Hani film izlerken insan her ne kadar film olduğunu,
gerçek olmadığını bilse bile acır ya içi...
Aynı öyle şiir olduğunu bilsem de... Sokakta kalmış üşümüş bir çocuk görmüş gibi içini acıtıyor insanın.
Kanım kaynadı sana ne olur acı bana
Beraber dertleşelim kal benimle yan yana
İnan sende seversin kıyma bu tatlı cana
Giderken vedalaşma darlandım gönül yolcum...
Kendisine acınmasını istemez/isteyemez kimi insan.
İşte bunu ancak saf ve masum bir çocuk isteyebilir hiç çekinmeden.
Ya da ne bileyim, ben şiiri öyle okudum.
Yüreğinize sağlık.
Saygılarımla...