döndürüp durduğunuz şey bana ait
ışık uçlu gülüş gibi etrafınıza karışan
mahmur duygunun masumiyeti da bana ait
sizi severken düşürdüğüm bu aşkın gitmesi de

fakat unuttuğunuz göğün kayıt edici kalbi
heyecan içinde bekleyenlerin yorulduğu
her yeni yüze bir mutluluk kaidesi ekleyip
onu seven dokunaklı sevdanın yükü
basit adımlarla ilerlerken
büyüsünü üstümüzde tutan
iki yanı merasim çiçekleriyle örülü eski yol
bildiklerini söylemezler mi

an öğütülür bu cenderede
kim değse kaybolur
oysa gözle görülmeyen daha neler var
aklımızın dalgalarında her an sahile vuran
ölü balıklar

o zaman açılıp saçılmasın
akmasın boşluğun sıcak ve hafiflemiş rüyasından
ezgi uçlu dalgınlıkla seyrederken onu
yokuş başında küçülen gölgelerin hüznüyle
batmasın yeniden doğup yüreğime.