Aniden…!
Beklemediğin yerde karşına çıkınca ayrılık sızıları,
Sızlayan yerinden, sevmeye başlamalı..
Pişmanlık duyarak geçerse bir türlü başlayamadıkların..
Bilirsin ki yar olmayan, yara olup kalır yüreğinde…
Kaçsan da ıslandığın bütün yağmurlara, yakalanabilirsin..
Ancak buruşmuş kalbinin,
Sadece, aşk çekmesine neden olur kaçma hallerin..
Unutursun gün gelir,
Sonunu değiştiremediğin filmleri,
Hayatın gerçeğidir zannettiğin yenilmişliğin,
Kabullendikçe, sızılarını arttırır,
Peki kimi kime şikayet edebilirsin…?

Bazen kalbine sığmaz, aklından geçenler..
Baktığın cümbüşü bol olan renkler,
İçindeki koyu grinin içinde ,
Hapsolup yutulmuş kalırlar..
Mavi değildir tependeki gökyüzü,
Yeşil değildir uçsuz bucaksız doğa,
Sarı bile değildir seni ısıtıp, yakan güneş..
Kalbinin kaldırabildiği tek renktir grinin tonlaması…
Sanki süzülüp arınmışlığının, yalnız hali…

Sızlayan yerinden, sevmeye başlamalı..
Durgun akşamlarda, mırıldandığın şarkılardan mesela..
Acı biberi bile sevmelisin belki..
Hatta yedikçe, burnunun akmasına neden olsa bile..
Uzun suskunluklarını der top edersin..
Bir bakışına, toplayabilirsin cümlelerini,
Küçük bir ayakkabı kutusunda biriktirdiğin,
Düşünüpte yazamadığın, yazıpta yollayamadığın,
Mektuplarını, birgün denize bırakmalısın…

Yaş değiştikçe, sızının şeklide değişiyor bazen..
Ve büyüdükçe, iki kişinin birbirine baka baka,
Sağır, dilsiz kalması büyük bir çaresizlik hala bu zamanda..
Yani yaş büyüdükçe, derin kesikli sızılarında birikir her anlamda..
Kalkıp gidemeyeceğin yerlere, dalıp dalıp gidersin arada..
Ve hep bir yanın, kavuşmalara eksikliğini hatırlartır…
Oysa sevmek güzel bir eylemken..
En çok can acıtan duygun olarak, içinde kalır..

Yer yer sağanak yağışlara, teslim olmuş gözlerine inat..
Tüm kanamalı sevdalarını da koyup bir tarafa..
Sızlayan yerinden, sevmeye başlamalısın hala…!


10/02/2015