Şimdi ben burda yokum,
Bir fırtınanın kuyruğuna takılıp,
Korkularımın savrukluğunda kayboldum..
Beni yalnızlığına çağıran,
Rüzgarın, sürgünlerindeyim..
Bilmediğim gamları yüklendim, omuzlarıma...

Şimdi ben burda yokum,
Ay ışığı vuruyor odama..
Masamın üzerinde bir kaç parça acıya dokunuyorum..
Onlara dokundukça, sanki kalbimi didikliyorum,
Bir mahşer yalnızlığı sızıyor karanlığıma,
Özlemlerim yanıyor, ay Işığında...

Şimdi ben burda yokum,
Aynanın karşısında ki ben,
Hesaba çekiyor aksimi, susuyorum..
Artık savunmuyorum kendimi,
Çünki her gidenin, kimsesizliği bende kaldı..
Bilmiyorum ki , gitmeden önce söyleselerdi,
Hiç düşünmeden toplar, götürüp bırakırdım,
Her birini...

Şimdi ben burda yokum,
Görünüp, görünüp kaybolmakta yoruyor insanı,
Düştüğüm her boşluk, beni bana küçültüyor sanki..
Kapatıp gözlerimi, yokluğumu dinliyorum..
Daha neyi anlatayım kendime ?
Her rutubet, küflü bir yağmuru,
Ve her kayıp yürek, acıyla ödenmiş bir ayrılık taşır..

Yani demem o ki..
Şimdi ben burda yokum...!


27/03/2015