ANNENİN YERİ
Doğur, besle ve büyüt evlat yetiştirmede
Baba olmak neyse de; annenin yeri başka. Kollarını açarak “yavrum”, “kuzum” dedikçe Baba kucak açsa da; annenin bağrı başka. Onun o densizliği anneyi hiç sıkmaz ki Yavrusuna hizmetten hiçbir zaman bıkmaz ki Unutmak farz-ı muhâl hiç aklından çıkmaz ki Baba başa tâç etse; annenin seri başka. Ufacık bir şey olsa onun bağrı sökülür Ne zaman darda kalsa, annesine sokulur Gece/gündüz durmadan o alnından dökülür Baba ter dökse bile; annenin teri başka. Ne ana ne de baba evlat gibi kayrılmaz Anne her zaman anne, annelikten sıyrılmaz Ne kadar atsa/tutsa, et tırnaktan ayrılmaz Herkesin bir yâri var; annenin yâri başka. Annesin ağlatmasa o da gözyaşın silse Bu kadar sevildiğin keşke evlat da bilse Ayağa diken batsa başına bir şey gelse Babada ağlasa da; annenin zârı başka. Anne için gerekli, Rabbim sevgiyi vermiş Bu yüzden ki bir anne; evlâda “canım” dermiş Ayağının altına; Allah cenneti sermiş Babada nur varsa da; annenin nûru başka... 30/01/’15 Hanifi KARA |