KALBİM UNUTULUYORDU
Göğün kuşu denizin balığı gibiydi hüznüm
Kalbim unutuluyordu… Bir çocuk ardına bakmadan koşuyordu.. Biri pencerenin ardından izliyordu uzakları Kaldırımlarda bir yağmur oynuyordu gölgeler Üşüyordu aklını yitirmiş bir ateş kandilde Ürkütüyordu gece Bir ıslık vuruluyordu şakağından Bir zamanların takvimi duruyordu yırtık duvarlarda Gözlerine tel örgü çevriliyordu bir hatıranın Çıkmaz sokaklara bir öykü gömülüyordu Nefes nefese Şehrin ceplerine yığılıyordu yalnızlıklar Yalnızlıklarda suretler Suretlerde diş izleri Isırıyordu küflü bir kederi,zehrin son nefesi Göğün kuşu denizin balığı gibiydi hüznüm Kalbim unutuluyordu… Alev ERSÖZ YÜKSEL |