Mektup...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Babamın ölümünden sonra...
Yakındaki uzaklıklarım, size çok şey borçluyum. Hayata direnmeyi öğrettiniz Mahşerde alacaklıyım... inşaAllah!...
Size bu mektubu yorgun kalbim
Ölgün halimle yazıyorum. Beni işinize geldiği gibi sevdiniz hep Oysa ki; Yaşayamadığım baharlarım vardı Ağaçta bensiz kalan salıncağım Süremediğim bisikletim Henüz hiç geçmediğim caddeler Adımlarımla yankılanacaktı kaldırımlar Güzelliğe dair her ne sığdırdıysam düşlerime Kuru bir hayal işte, içimde herşey ukte kaldı. Kimliği kütükte yitik bir çocukluğum Kimine göre k/ayıptım ben. Bir de Babam, ölünce hafızalardan silinen. Kır çiçeklerini toplayıp rengarenk eteğime Annemin saçlarına taç yapmayı ne çok isterdim Bıçak kesiği olsada ellerim Uzatmıştım tutmanız için Çoğunuz kör Hepiniz s/ağırdınız. "Yapmacıksa duygularınız, sever gibi de yapmayın Günahıma girmeyin, rica ediyorum" demiştim Umursamadınız Herkese, inancını yitirmiş bir yürek taşıyorum şimdi bedenimde. Gözlerimin içine baka baka bana çok yalan söylediniz Utanırsınız diye Vurmadım yüzünüze. Öyle gerçeklere tanık oldu ki bu gözler Anlatmaya kalkışsam kifayetsiz kalır cümleler Roman yazsam anlamazsınız halimden Ne heceler yeterli olur Ne de özneler anlar lugatımdan. Kendi doğrunuza sürüklemeyin artık beni Ayaklarımın altı zonkluyor. Zaten burnumun dikine yürüyerek hatalarımdan payıma düşeni aldım Uslandım Aklandım Çekiştirip durmayın o yana bu yana Aklımla oynamayın!... Artık yeter Kollarımı keseli yıllar oldu Kanatlarım kırık. Kulaklarım boş vaadlere tok. Kimseye inanmam artık Ne yalan diyeyim, seve seve aldandım Umut dünyası neylersin Sana da K/an’dım hep. Yüreği Sürgün // Kevser Baysal Köln |
Rabbim yar ve yardimcin olsun. O'na yasla sirtini..
Selam ve sevgilerim gurbetten oteki gurbete...