Yaşamak Saati
havada dönen
gök kırıntılarından kalma seninle dolu içim seninle içtiğim bir bardak çay sevgi büyük his yanıp sönen su kasidesi bir harf bile değil dudaklarımdan düşen aşk merasimi ama bana aittir bu dağınık sofra kaldırımları yaz düşkünü yollar kokuları tiril tiril göğsünde ağaçlarla akşama doğru güneşe veda ederken gözlerimi kapatınca mutlu sarılacakmış gibi uzayan anılar bırakıyorsun bana ve boşluk içinde böyle tatlı merhamet dolu değildi gün doğumları şehrin kalbinde örselenmiş çocuk elleri incitilmiş anne yüreğinden aşka sarkan iki uçlu insan yüzüm ve sonunu bildiğin kaybedilmiş kalelerden geriye çekilen tüm anılarım beyaz bulutlar gibi unutunca seni belki kanatları kırık bir at üzülünce sevgilinin ağaran saçları olacaktın yine de yaşamak saatidir işte olasılıkların kör sesinde saklı çıkartırsın boşluğun göğsünden geçenleri yanakları sıcak göz yaşlarıyla yıkanmış bir havada tesellisi yağar şiirin gök kırıntılarından kalma. |
bir şiirle bûseleşir bazen kelimeler..yamacında çimlenir gözleriniz..hayranlıkla bakarsınız.
o zaman düşürsünüz de
kimseyi üzmek istemeziz esasen.incinmesin istedikçe...
dökülüp saçılsın gök gözlerimize..en hâlisane hâlimiz bilir.iz
~~
ve Selam ile.