Suskun bir hal alır bulutlar.
Suskunluğu niyedir bilinmez.
Toz toprak olmuş, pencerenin kenarı.
Rüzgar hışmını yapraklardan çıkarır.
Yolculuk Vuslat’a başlar.
Sessizden sessize.
Her adım bir damla gözyaşı
Her adım binlerce yıl ayrılık,
Her adım Ebu’l As’ın vuslat imtihanıdır.

Zeynep...!
Yanağı nar kırmızısı,
Gözleri, billur cennet kevseri,
Nidası, bülbül-i şeyda.
Naif mi naif,
Zarif mi zarif,
Narin mi narin...
O Hz. Peygamber (s.a.v) edalı,
O Haticetü’l Zehra bakışlı,
O evladını kaybetmiş yaralı bir ceylan.
O Ebu’l As imtihanı ile imtihan olan Zeynep...!

Ey rüzgar...!
Çek kahrını güzergahımdan.
Dağları dize getir.
Yolları Zeynep’e aç.
Sun şiddetini!
Hz. Sülayman’ın ayakları altına sunduğun gibi.
Beni vatanıma,
Gönül ülkemin kapısına,
Teyze kızı Zeynep’e eriştir.
Onun kokusunu,
Onun tebessümünü,
Onun hayasını,
Şu gözlere çok görme.

İbrahim Halil ÖZLÜ

Saat: 03.21
Tarih: 28.12.2014