Anladım ki susmak gerekiyormuş tıpkı senin gibi.
Yalnızlığı ayakların altına alıp,
Uzaktan uzağa seyretmek gibi,
Sadece susmak varmış, zamanın aktığı gibi.

Karanlık gecenin girdabında sessizliğe bürünmek varmış.
Tam da güneşin yakıcı sıcaklığının geldiği zamanda susmak.
Herkesin gözlerinin içine bakıp, bir şeyler anlatmak
Anlamadıkları halde sana bakmalarından, çekinmemek varmış.

Susmak varmış, susmak...
Yalnız ve bir başına kaldığın anların dışında
Herkese inat susup,
Gözyaşlarını döküp,
Kimsenin anlamasını beklememek varmış.

Susmak varmış, susmak,..
Azarlanmış çocuk gibi,
Gökyüzünü aydınlatan güneş gibi,
Geceye dost olan ay gibi,
Gözlerinin içindeki Aşk gibi,
Toprak gibi,
Gül gibi,
Çağlayan ırmaklar gibi.



Ve aslında;
Kefene sarılmış bedenler gibi,
Susmak varmış....

İbrahim Halil ÖZLÜ

Hoş geldiniz üstad güzel şiirdi severek okudum
Yüreğine kalemine sağlık
Kalemin susmasın
_____________________________Saygılar