öldürmeden
Sabah doğmamdan önce
ölmüşüm gecenin bir vakti karanlık nefesimi çalarken nefessiz hayatın merdivenleri uzandı önüme mimodram rollerimin son gösterimine hoş geldim.! Ay perçemini indirmeden saçların düşmüş kirpiklerime ağlayan göz yaşların mimoza desenli entarine dökülürken, beyaz tenine dokunmak son arzumdu ölmeseydim gecenin bir vakti. Eller bedenimi darp içinde kim kimdir tanımadan,merhabasız bakışmalar. saklamasın beyazlara kefensiz gömülsün bedenim toprağa değersem , suyu hissedersem belki, belki güneş ısıtırsa annemin sancıları tutarsa yine bir daha doğurur bedenimi. Gece okunan selâda duyuldu adım karanlık siluetler dizildi saflara kardeşlerim toprağı eşelerken göz yaşlarım vurdukça vuruyor annemin sancılarına ölü doğmalarımın ardından son kez doğur beni rüyalarımda |
göz yaşlarım vurdukça vuruyor annemin sancılarına
ölü doğmalarımın ardından
son kez doğur beni rüyalarımda
harikaydı