Aşka düşmüş akıllı, yeryüzünde var mı ki?
Kırma beni ne olur, “o delin” ben olayım.
Açık olan kapından, destursuz girsem bile
Sorma beni ne olur, “o delin” ben olayım.

Benim yerimde olsa, erirdi belki kaya
Aşkın çilesin çekmek, zordur çıkmaktan aya
Sakın ola kınama, bana sevdâlı diye
Yerme beni ne olur, “o delin” ben olayım.

Hâlimi hiç sormayın, ya attayım, yattayım
Öyle anlar olur ki, çadırdayım, yurttayım
Ayrılık mı o da ne, ben zâten gurbetteyim?
Sürme beni ne olur, “o delin” ben olayım.

Saçıma aklar düştü, giremedim bağına
Kalbime zıpkın vurdun, sen düşürdün ağına
Tek sen beni çal yere, ellerin ayağına
Serme beni ne olur, “o delin” ben olayım.

Aşkından titreşir o, âşık vurdukça defe
Sevdâ darası farklı, nasıl denk gelsin kefe
O nâzik ellerinle, daha fazla gergefe
Germe beni ne olur, “o delin” ben olayım.

Âşıklık kolay sanma, bineceği Burak yok
Düşmüş sevdâ nârına, aşka kanmış yürek yok
Yemiş sevdâ okunu, tekrârına gerek yok?
Vurma beni ne olur, “o delin” ben olayım.

Koşa koşa gelirim, yeter ki sen seslen de
Hurma göze sürme çek, el görmesin süslen de
İşve, cilve istemem, biraz olsun nazlan da
Yorma beni ne olur, “o delin” ben olayım…
Sarmasam da ben seni, “o delin” ben olayım…! ! !

Hanifi KARA